wtorek, 6 maja 2014

No - to jeszcze jeden wiersz z mojego ogrodu o wydzwieku nieco politycznym

Spotkanie z przeszłością
====================
O!- poznaje tę aleje wysadzaną bukami, ależ duże porosły,
a tam na prawo dziadek posadził świerki ,jodły i sosny.
W tym iglakowym zakątku maślaki się srebrzyły jesiennym świtem,
jak rozsypane monety.
Dziś tam pusto chwastami zarosły martwe pieńki,
nie ma już iglakowego zakątka ,niestety.
Po spalonym dworku pozostały tylko te dwie  poczerniałe kolumny.
On musiał zniknąć z krajobrazu bo oznaczał polską dumę
i jak Polacy był dumny.
A tu ślad po saloniku,pamiętam był tam fortepian i drzwi  na taras
i widok aż po sadzawki brzegi,
na prawo zaś sad,który pielęgnował ogrodnik,
w nim drzew długie  szeregi.
Owoce podkradali chłopi  ,ale drzew posadzić nie chcieli
Jadali żur i ziemniaki no i czasem kapustę przy niedzieli.
W kącie  obok pieca  kusił  zacier z latosiego żytka
i choć jeszcze nie odstany i za młody ,potrząsał już z rana,
zwalał z nóg i na miedzy spać ułożył.
A gdy jeszcze przyszło zachłyśnięcie komunizmem ,
co w połączeniu z ciemnotą daje mieszankę wybuchową,
do głosu doszły ostre kosy i noże i martwe padło dobre słowo.
O! - a oto i sadzawka dość głęboka była,
dziś jest równa z powierzchnia pomordowanych Polaków mogiła 
Przyjechałeś dziadku by im pomóc? i te wszystkie zbrodnie darujesz?
Widzisz wnusiu  - jestem Polakiem,gdy dorośniesz ,zrozumiesz jak to zobowiązuje.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz